Waarom was ik steeds zo onzeker
over een toekomst samen met jou
waarom kon ik niet gewoon tegen je zeggen
dat ik van je hou?


Nu achteraf zie ik het ook wel
Je gaf wel degelijk veel om mij
Maar ik geloofde het steeds niet
als je dat tegen me zei


Ik zag me zelf als het grijze muisje
waar geen populaire jongen ooit op vallen zou
Hoewel jij nog zo vaak tegen me zei
Ik geef heel veel om jou.


Ik heb het voor mezelf verpest
Ik was toen te onzeker om mezelf aan jou te geven
En nu ik niet meer dat grijze muisje ben
ben jij niet meer in mijn leven.


Steeds als ik weer terug denk aan onze tijd samen
en aan alle woorden die je tegen me zei
waarvan ik nu weet dat jij ze meende
dan hoop ik dat jij ooit weer terug komt naar mij


Misschien is het stom om nog te hopen
we zijn allebei verder met ons leven gegaan
Maar onze liefde ooit was toch veel te groot
om helemaal over te gaan?