Meegenomen met de wind..
Die diepe zucht
Gemaakt van de lucht
Die hangt in mijn hoofd
Alles waarin ik heb geloofd
Lijkt te worden uitgeblazen
Voortbestaan om woest te razen
Mijn vertrouwen scherp te stellen
En mijn hart dik op te zwellen
Zwellen en verdrinken van onzekerheid
Van woede en het vele spijt
Van de angst en het argwaan
Dat altijd met mij samen zal gaan
Meegenomen met de wind
Speelt in mij het lieve kind
Dat veilig is in moeders schoot
Maar helaas, ik ben te groot..
Reacties op dit gedicht
| Raira: | Dinsdag, november 30, 2004 22:05 |
| Je kunt proberen het kind in jezelf weer te ontvangen en te koesteren, daar ben je nooit te groot of te oud voor liefs knuff Raira |
|
| Sunflower Ria: | Dinsdag, november 30, 2004 21:17 |
| gevoelig verwoord prachtig!!wel groot maar het kind is en blijft altijd in jou liefs en knuffel Sunflower Ria |
|
| psych: | Dinsdag, november 30, 2004 20:37 |
| heel gevoelig,,,liefs,,,psych,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2004 | ||
| Thema's: | ||