Licht
een poort die is geopend
toont de sterren van weleer
helder schijnend in de nacht
die bevrijding in zich heeft
loop ik traag over het pad
wat verlichting met zich brengt
spreekt een ziel tot mij
in talen onbekend
overleven is de boodschap
die heerst in deze tijd
overleef in warmte, liefde
spreek de woorden van je hart
ik zwijg de woorden van de tijd
laat enkel klinken wat ik weet
wat mijn ziel mij heeft gebracht
in lange tijden die eens waren
ik predik niet ik luister
en geef boodschappen voor nu
ik draag een licht in mijn hart
voor de wereld die verdonkerd
01-12-04
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Donderdag, december 02, 2004 00:09 |
| Ontzettend mooi Ben, Knuf, Renate P.S Ik proef hier geestelijke rijkdom in ;-) |
|
| Galadriëlle: | Woensdag, december 01, 2004 08:54 |
| Laat dat licht schijnen en er zullen meerdere lichtjes weer gaan branden.. Knuf, Suus |
|
| sunset: | Woensdag, december 01, 2004 08:09 |
| Wij mogen / kunnen alleen maar boodschapper / boodschapdrager zijn. En natuurlijk voorbeeld. Prachtig verwoord. Liefs / sunset |
|
| Rian: | Woensdag, december 01, 2004 01:18 |
| ECHT SUPERJE KRIJGT OOK SUPERLETTERSECHT BENJAMIN HIER WORDT IK BLIJ VAN LIEFS KNUFF Rian |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2004 | ||
| Thema's: | ||