white angel: | Woensdag, december 01, 2004 18:11 |
verlatingsangst is iets ergs.. het word vaak onderschat van och stel je nie zo aan, maar het is echt iets waar men niks aan kan doen... ik heb het zelf ook,als peuter nooit gehad maar sinds mn 14e wel.. en geloof me: het is een belemmering in je leven | |
Jacob W.L.Looij: | Woensdag, december 01, 2004 14:02 |
elizabethh, sunset en libel heb genoten van jullie commentaren jwll |
|
Elizabethh: | Woensdag, december 01, 2004 13:05 |
Leuk gedicht, ben helemaal met sunset eens...angst is je grootste vijand.. Het is begrijpelijk gedachtes dat iemand je verlaat, maar zo kan je ook denken: als zei mij wil verlaten, doet ze toch wel of ik nu angst heb of zelfverzekerd ben... En de enige wat ik kan doen, is voor haar zijn en me liefde geven en vooral mezelf zijn en blijven..Zo kan je ook denken, tenminste dat denk ik ook, maar ik geef ook toe dat die verlatingsangst, soms, heel soms toch naar binnen wil, maar dan |
|
sunset: | Woensdag, december 01, 2004 12:58 |
Moeilijk hoor als je die 'verlatingsangst' niet kunt loslaten, een plaatsje geven. Angst is de slechtste raadgever en belet je - echt waar - werkelijk te leven. Mooi, voor velen herkenbaar, verwoord. Liefs / sunset |
|
libel: | Woensdag, december 01, 2004 11:40 |
Angst voor de angst is heel erg.... Sterkte en liefs libel |
|
Auteur: Jacob W.L.Looij | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 december 2004 | ||
Thema's: |