ik denk dat ik beter kan vertrekken,
alles achterlaten en verdergaan,
je hoeft me niet te wekken,
als je me morgen niet op school ziet staan.
ik zal je wel een briefje schrijven,
waarop staat hoe ik me voel,
waarom ik niet meer kon overleven,
vanwaar dit gevoel.
mijn tranen hebben een lange tijd gelopen,
mijn pijn heb ik lang weggestopt,
er moet gewoon een einde aan komen,
een einde aan dit gefop.
mijn begrafenis zal niet volstromen,
mijn kist niet vol met roosjes gelegd,
het had er ooit van moeten komen,
dat ik eindelijk besefte...
wie van mijn 'vrienden' is echt??
*°*dit is fictie hoor*°*