We zijn nu alweer 4 jaar samen,
ik weet nog goed wanneer de eerste vlinders boven kwamen.
Het gaf mij zo'n fijn en goed gevoel,
echt je kunt niet begrijpen wat ik bedoel.
Laats zag ik een lach op je gezicht,
zo'n mooie glimlach op mij gericht.
Dan wil ik m'n armen om je lichaam slaan,
maar daar voor ben je te ver bij me vandaan.
Dan haal ik je voor me in m'n gedachten,
een beeld dat de pijn doet verzachten.
De pijn dat je niet bij me bent,
maar alleen door mijn gedachten rent.
Ik wil je voor altijd bij me,
ik wil je nooit laten gaan.
Ik wil voor altijd aan je zijde staan.
Ik wil even dat je dit weet,
dat is dat ik je nooit meer vergeet.
Maar er is nog 1 ding wat ik je zeggen wou,
ik moet bijna huilen ik weet niet waarom.
Misschien daarom, omdat ik niet weer waarom.
Waarom ik hier ben en jij daar.
Zoveel kilometers bij me vandaan, duizende mensen,
straten, gedachten tussen ons.
Maar ik weet dat jij er bent,dat je voor me klaar
staat als er iets is.
Er is iets, maar ik weet niet wat,
plots voel ik mij zo alleen.
Niemand waar van ik hou om me heen.
Maar ik weet dat jij er bent en alleen jij zorgt er voor dat ik hier ben.
Dat ik hier zit te huilen, omdat jij hier niet bent.
maar wel zoveel kilometers bij me vandaan.
Alleen jij bezorgt mij een gevoel,
zo'n gevoel dat je voelt, wanneer je een gevoel voelt,
dat je nog nooit eerder hebt gevoelt.
Zo'n gevoel heb ik nu, nu ik aan jou denk.