De kraai
DE KRAAI
En de kraai probeerde met gezag te spreken,
Hoewel hem dit ontbrak.
Lachwekkend klonken dus zijn preken,
fladderde van de hak op de tak.
Om toch gewichtiger te lijken,
Pikte hij toen vol venijn,
In degene die stond toe te kijken,
Om toch haantje de voorste te zijn.
Het wezen van de mens ligt in zijn daden,
Uit zijn doen blijkt wie hij werkelijk is.
De kraai heeft zijn ware aard verraden,
Klein is de geest die denkt dat hij de grootste is.
En de kraai probeerde met gezag te spreken,
Hoewel hem dit ontbrak.
Lachwekkend klonken dus zijn preken,
fladderde van de hak op de tak.
Om toch gewichtiger te lijken,
Pikte hij toen vol venijn,
In degene die stond toe te kijken,
Om toch haantje de voorste te zijn.
Het wezen van de mens ligt in zijn daden,
Uit zijn doen blijkt wie hij werkelijk is.
De kraai heeft zijn ware aard verraden,
Klein is de geest die denkt dat hij de grootste is.
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Donderdag, december 02, 2004 15:45 |
| Heel mooi Willy! Gisteren op yoga-les hebben we de "kraaienloop" geoefend. grappig, maar dit terzijde. Je gedicht mooi geschreven. Will |
|
| libel: | Donderdag, december 02, 2004 15:44 |
| Een waarheid als een kraai;)) Liefs, libel |
|
| Jan Schaap: | Donderdag, december 02, 2004 13:45 |
| mooi, vooral de laatste strofe. groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willy Vittali | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2004 | ||
| Thema's: | ||