***

De deur dicht geslagen
wacht ik af, achter gesloten ramen
Analyseer hoe mijn kleren
eerst anders op een hoop lagen
En hoe ze daar op de eerste
plaats terechtkwamen
Mijn mascara uitgelopen
m’n sigaret smaakt niet meer
Ga zo maar wat te eten kopen
dankzij afleiding doet het minder zeer

weer alleen, in mijn eentje
wat een pech, wat een pech
weer alleen, tja wat moet je
weer een ander pad, weer een nieuwe weg

De gordijnen 24 uur dicht
niemand die ik bel of wil spreken
in de spiegel kan ik niks goeds ontdekken
dagen duren weken
de post blijft liggen, rekeningen kunnen verrekken
tranen waar je glazen mee kunt vullen
ze lopen over de rand
geen mens aan wie ik dit verdriet zal onthullen
verscheurt is de liefde, de band

weer alleen, in mijn eentje
wat een pech, wat een pech
weer alleen, tja wat moet je
weer een ander pad, ooit weer een nieuwe weg

***