voelde hoe de tijd ontbond
voelde hoe de tijd ontbond
ik groef in zand
vond schelpen en wat
waardeloze frutsels
tot ik dieper stak en stootte
op een eeuwenoud geknutsel
ik schoonde laag na laag
ontdekte kunst in het
schrapen van de jaren
jouw vormen kwamen bloot
de zee kleurde je haren
ik voelde hoe de
tijd ontbond en las
hoe jij me wilde sparen
kuste zacht je zilte mond
geen emotie kon dat evenaren
ik heb je teruggeschonken
aan de zee en deinde
in de golven met je mee
ik besef nu wat je had te geven
moet verder met mijn eigen leven
wil melker
04/12/2004
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Zaterdag, december 04, 2004 16:08 |
| de titel trekt me tot weer-lezen, :) en dat is iets speciaals.. Liefs, |
|
| Amy den Hartog: | Zaterdag, december 04, 2004 10:07 |
| Schitterend zeg, echt heel goed!! Kusjes Amy |
|
| Diane: | Zaterdag, december 04, 2004 10:05 |
| Prachtig Wil en ja, ga verder met je eigen leven. Zoek je eigen geluk. Liefs Diane | |
| sunset: | Zaterdag, december 04, 2004 09:57 |
| Je weet wat ik van jouw dichtKUNST vind. Schitterend mooi gewoon. Liefs / sunset |
|
| Fri..: | Zaterdag, december 04, 2004 09:48 |
| en weer, een schitterende je lijkt niet op te houden:) niet doen ook;) zou ze niet willen missen.. Liefs, F. |
|
| Lia : | Zaterdag, december 04, 2004 08:25 |
| mijn reactie gaf ik elders al.. knuf, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2004 | ||
| Thema's: | ||