Theatraal..
Theatraal
Een leven op een podium
geen echtheid te herkennen
Enkel tweede gezichten
en nietszeggende stemmen
Een leven met een script
gevoelig toneel, doch zo koud
Huilen met een brede lach
enkel strevend naar het goud
Anderen laten geloven in
een eigenwaarde zonder bestaan
Glazen ogen, bittere tranen
die de echte wereld niet verstaan
Geen aaneensluitend leven, maar
iedere dag een nieuw verhaal
Wanneer zal het doek gaan vallen
voor een meisje, zo theatraal
(c)2004 Manic Manja
Reacties op dit gedicht
| shelob: | Zaterdag, december 04, 2004 22:50 |
| Na heel veel open doekjes... mischien.... slinger een roos op het podium! | |
| X-tophe: | Zaterdag, december 04, 2004 17:36 |
| Wel mooi,het einde ja... | |
| sunset: | Zaterdag, december 04, 2004 17:03 |
| Zou het aan het weer liggen?; de tijd van het jaar? We kunnen ook overdrijven in negativiteit (wat trouwens heel deprimerend werkt). Al lijken me MayadeBij's bussen ook wel wat. Zeker als ze onvoorzien zijn (Al kun je op het uurregelingboekje al lang geen klok meer gelijk zetten). Liefs / sunset |
|
| Manic Manja: | Zaterdag, december 04, 2004 16:29 |
| haha heerlijk..je interpretaties en je positieve levenskijk ;) |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, december 04, 2004 16:24 |
| Ach er zijn bussen en vrachtwagens genoeg om overreden te worden op een onvoorzien moment ;) Alsof er ook maar rechtvaardigheid bestaat (en waag het verdomme niet om hierover te liegen) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2004 | ||
| Thema's: | ||