eenzaamheid
Eenzaamheid
De waarheid maakt haar dronken
Het leven boeit haar niet veel
Ze is al lang verdronken
Alleen nog niet officieel
Tranen vermengen zich met bloed
Terwijl blijdschap en verdriet samensmelt
Ze voelt zich vast verschrikkelijk goed
Nu ze haar eigen onderspit delft
Tranen komen, tranen gaan
Maar woede en verdriet blijft
Ziet niemand dit eenzame meisje staan?
Hoe haar lichaam verstijft?
Littekens vereeuwigd in haar huid
Ze kan zich niet ontdoen van haar verleden
Gebroken als een glazen ruit
Ze heeft al te lang gestreden
De waarheid maakt haar dronken
Het leven boeit haar niet veel
Ze is al lang verdronken
Alleen nog niet officieel
Tranen vermengen zich met bloed
Terwijl blijdschap en verdriet samensmelt
Ze voelt zich vast verschrikkelijk goed
Nu ze haar eigen onderspit delft
Tranen komen, tranen gaan
Maar woede en verdriet blijft
Ziet niemand dit eenzame meisje staan?
Hoe haar lichaam verstijft?
Littekens vereeuwigd in haar huid
Ze kan zich niet ontdoen van haar verleden
Gebroken als een glazen ruit
Ze heeft al te lang gestreden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: -Tamara- | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2004 | ||
| Thema's: | ||