De winter van 1979
de kou bevriest mijn verdriet
ploeterend door het sneeuw
op weg naar jou
jij,die het leven liet
pijn van bevroren tranen
gebroken ijspegels zo scherp,
dat ze steken in mijn ziel
het huilen van de wind,
brengt jou laatste schreeuw
als een laatste groet naar mij,
éénzaam gestorven ,
in een vreemd bed
een bed van winterkou
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Heksje25: | Woensdag, december 15, 2004 15:46 |
| En werd ik geboren ... ;-) | |
| Lifeless: | Maandag, december 06, 2004 19:11 |
| jeetje wat erg... supermooi gedicht, dat wel! |
|
| Esther Sharita: | Maandag, december 06, 2004 18:01 |
| Heel erg mooi!Heel veel sterkte! Liefs mij |
|
| Lieverdje: | Maandag, december 06, 2004 06:28 |
| Zeer droevig en schitterend verwoord! Ik leef met je mee en weet wat jij moet doorstaan! Liefs |
|
| Sunflower Ria: | Zondag, december 05, 2004 23:13 |
| lieve psych heel ontroerend mooi heel veel licht liefde en kracht wens ik je toe in deze o zo zware moeilijke tijd,denk aan je dikke knuffel en kusxx Sunflower Ria |
|
| rondfladderend elfje: | Zondag, december 05, 2004 22:45 |
| Supermooi geschreven... Sterkte.. je kan me altijd mailen als je wil succes! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2004 | ||
| Thema's: | ||