Gestorven in het landschap
Gestorven in het landschap,
Te lang heeft de morgen
dit vaderlands nevel
in koelte verslonden
smakelijk prooi
voor licht noch man
in zonde geschonden,
in stilte verlaten
Te lang heeft al de dag
Hij, mijn ziel met zicht verbonden
Nu keer ik mijn rug,
met de striemen
van het landschap,
toe
f.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Maandag, december 13, 2004 17:12 |
| En ik stierf een beetje mee...waanzinnig mooi. Zwijmelende striemen... |
|
| Martine Gieze: | Woensdag, december 08, 2004 19:53 |
| pffff....had ik deze bijna gemist....wat een ramp!!!;-)) erg mooi ook,deze...gewoon heerlijke poezie!! nog bedankt voor je fijne reactie op mijn gedicht'als vlinders niet meer vliegen'!! liefs,Mart |
|
| Oorlam: | Maandag, december 06, 2004 15:23 |
| mooie woorden, lekker archaisch enzo, bekoort mij wel | |
| Kuijlemans F.: | Maandag, december 06, 2004 13:08 |
| Had vorige week een paar dagen vrij waardoor de productie nog op 1 was blijven steken. (kan alleen maar op mijn werk internetten) Maar, ik hoop donderdag weer met wat woorden te kunnen schitteren.. Een goede week voor U al, en vrij verstandig f. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2004 | ||
| Thema's: | ||