Stephanie reprise
Op een boot zag jij een vogel die er misschien niet was
ik zag de vogel niet, maar voelde wel dat er iets was
waarvan we vergeten waren dat het nog bestond
Ijskoud stond het water in onze haren en blies woest
door de gedachte aan het onverwachte heen; koest
hielden we ons omdat de conclusie ingrijpend zou zijn
Telkens als weer eens blijkt dat we niet zonder elkaar
Hebben we geen zin om ons te schikken tot het lot aldaar
een eind aanmaakt en wij verstrengelen tot een
Die erwtensoep die smaakt naar meer en beter ik beloof
dat mijn leven toekomst heeft, droom die nooit meer dooft
en ik altijd van je zal houden, of je het wilt of niet
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Maandag, december 06, 2004 21:08 |
| engerd ;) | |
| Mirjam verschoor: | Maandag, december 06, 2004 16:33 |
| heel erg mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2004 | ||
| Thema's: | ||