Oorlog
de grote eik buigt zwijgend
maar te ver, en ze breekt
terwijl de vogel aan de kat
huilend om genade smeekt
de zon verbrandt de struiken
en de regen vernielt de grond
terwijl de rivier van mijn tranen
in de zee van bloed uit mondt
orkanen en wervelwinden
er blijft hier helemaal niets staan
oorlogen overleven de mensen
Haar wereld is aan het vergaan
de huizen staan onbemand
terwijl god de duivel looft
zakt mijn wereld in elkaar.
Oorlog in mijn hoofd
maar te ver, en ze breekt
terwijl de vogel aan de kat
huilend om genade smeekt
de zon verbrandt de struiken
en de regen vernielt de grond
terwijl de rivier van mijn tranen
in de zee van bloed uit mondt
orkanen en wervelwinden
er blijft hier helemaal niets staan
oorlogen overleven de mensen
Haar wereld is aan het vergaan
de huizen staan onbemand
terwijl god de duivel looft
zakt mijn wereld in elkaar.
Oorlog in mijn hoofd
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Maandag, december 06, 2004 21:11 |
| Heel mooi geschreven... Will |
|
| jorinde: | Maandag, december 06, 2004 21:07 |
| heh. kmoet denken aan zown foto van een dorpje in Darfur. helemaal weggevaagd. sterk gedicht. goed ritme. danke |
|
| Visje: | Maandag, december 06, 2004 20:39 |
| mooi gedicht.... liefs Visje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Silent_Angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2004 | ||
| Thema's: | ||