Regenkind
Soms, als de wolken grijs aan de hemel staan
en je ziet het laatste licht verloren gaan
en de mensen voor de regen schuilen,
kun je in de verte, op een veld van groen
dat net zo echt lijkt als een visioen,
een kind zien, dat lijkt te huilen
Je ziet op haar wangen hoe haar tranen
zich zorgeloos een gekende weg banen
terwijl haar lokken dansen in de wind
De eerste druppels vallen zachtjes neer
en je weet, haar zie je nooit meer
want zij, zij was een regenkind
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, december 07, 2004 18:10 |
| prachtig | |
| sunset: | Dinsdag, december 07, 2004 11:07 |
| Prachtig dromend feeëriek neergezet (Alleen ... die letterkleur. Arrg). Liefs / sunset |
|
| Pyro: | Dinsdag, december 07, 2004 08:22 |
| Heerlijk, prachtig, eerlijk en puur :). Liefs xxx Pyro |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, december 07, 2004 07:24 |
| zeer mooi neergezet Groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2004 | ||
| Thema's: | ||