Verdronken in een draaikolk van verschillende emoties
gevangen in de liefde voor een man, ja ik de vrouw
levend op de puinhoop van vroegere desillusies
een snakkend verlangen naar hem waar ik van hou
bewust van het rationele dat me van mijn wensen scheidt
een passioneel gevoel bij mooie herinneringen
begrip voor het verleden en zijn beslommeringen
toch angstig voor hem en zijn schijnbare ongrijpbaarheid
in het leven van heden, leert men uit fouten van het verleden,
nemen mensen welwillend de trein naar 'het hof van Eden'
is de trein die wij samen hebben genomen
bestemd om daar nooit aan te komen?
men gelooft vaak in de ultieme vrijheid
ik, daarentegen, geloof enkel in wat men gevoel me biedt
want ondanks alle ideale scenario's ten spijt
ben je de aorta die nooit de aansluiting met mijn hart verliet...