Papa’s ogen… 07.12.2004
Papa’s ogen, zo krachtig als steen…
Toch waren ze vriendelijk en niet gemeen…
Papa’s ogen, vol waarheid en kracht…
Ze zeiden altijd precies wat hij dacht…
Papa’s ogen, zo levendig en mooi…
Ze waren vrij en zaten niet in een kooi…
Papa’s ogen, zo zeker en vertrouwd…
Op die zekerheid heb ik ook altijd gebouwd…
Papa’s ogen, vaak ook zo zacht…
Ze konden stralen met al hun pracht…
Papa’s ogen, zo eigen en veilig…
In mijn ogen…waren ze heilig!!
Maar papa’s, ogen veranderden snel…
Ook al probeerde hij het wel…
Papa’s ogen, werden gevuld met pijn…
Want hij wist dat hij niet lang meer hier zou zijn..
Papa’s ogen, die waren niet meer van steen,
Want de pijn die hij had die was zo gemeen.
Papa’s ogen, die behielden hun kracht…
Dat maakte hem zo bijzonder, en toch zo zacht
Papa’s ogen, hij probeerde zich groot te houden…
Maar ik wist ik zou alleen zijn ogen vertrouwen…
Papa’s ogen, daarin las ik de pijn…
Ik kon lezen dat hij niet lang hier meer zou zijn…
Papa’s ogen……de ogen waarvan ik hou…
Papa… ik heb dezelfde ogen als jou!!!