Een ruis in het signaal
dat rode golfje stond jou wel
fleurde je bleke wangen op
een zakdoek aan de linkerkant
en dan vertrok je
ik mijmer over hoe het was
praten kan niet meer
nodeloos muren nog te bouwen
ik lees de vraag in je ogen
let niet op de ruis in je taal
nabij in het zout en het zoet
tasten we het voelen af
waar draden van onze zielen
uniek verbonden zijn
met jouw hand in de mijne
klinkt er waarheid door
ik heb je lief
ik blijf nog even
omdat jij mij dierbaar bent
Erna
wijnand.: | Donderdag, december 09, 2004 20:45 |
Prachtig | |
H.J.: | Donderdag, december 09, 2004 20:33 |
Prachtig gedicht Erna. liefs H.J. |
|
Oorlam: | Donderdag, december 09, 2004 14:17 |
prachtig zeemeermin:)! | |
will hanssen: | Donderdag, december 09, 2004 12:26 |
Prachtig geschreven dit ontroerende gedicht Erna. Met heel veel plezier gelezen! Will |
|
sunset: | Donderdag, december 09, 2004 08:48 |
Integer, voelbaar droef mooi neergezet. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
bent: | Donderdag, december 09, 2004 01:56 |
Kijk, dit is dan wel weer mooi... x |
|
maria : | Donderdag, december 09, 2004 00:57 |
wowww.....zo mooi ontroerend geschreven stil bewonderend gelezen liefs, maria |
|
libel: | Donderdag, december 09, 2004 00:52 |
Helemaal met Raira eens... Liefs, libel |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, december 09, 2004 00:52 |
Mooi, maar ook een droevig gedicht. Slaap lekker, Liefs, Peter. |
|
Raira: | Donderdag, december 09, 2004 00:37 |
Wat een prachtig gedicht echt met genoegen gelezen liefs raira |
|
Auteur: Erna Muermans | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 december 2004 | ||
Thema's: |