De woorden zijn stil,leeg en
onbevattelijk
De pijn ,
die de eindeloos verwondende toon
vergezelt,
blijft halsstarrig
naar me staren,
houdt zijn blik star
op mijn miskende lijden
inhoud laat me koud
die is reeds lang verdwenen
naar een weggekwijnde
ademloos fraaie kosmos
waarin de woorden
en de volmaakte stilte,
één zijn
in een innig florerende madelief.