Stil verdriet
Stil verdriet
Met het bonzen
van mijn hart
sterven slagen
langzaam uit
Verloren verslagen
in eenzaamheid
stromen tranen
radeloos sla ik om me heen
iedere slag net hoorbaar
steeds zachter slaat mijn hart
ik maak mezelf onzichtbaar
en verberg mijn stille verdriet
waar mijn hart niet meer kan schreeuwen
help
13 – 12 – 2004
~Miriam~
Reacties op dit gedicht
| reza29: | Woensdag, december 29, 2004 18:01 |
| goh ben er stil van, ik voel wat je voelt, zo herkenbaar. knufffff |
|
| Toonie: | Maandag, december 13, 2004 14:08 |
| Zo graag geef ik je wat warmte door mijn armen om je heen te sluiten.. Zelfs wat stilzwijgend blijft verborgen wordt gehoord in gedachten die ik naar je stuur.. Dikke knuffel en take care meid! Denk aan je.. x |
|
| winterklaas: | Maandag, december 13, 2004 13:42 |
| auw, pijnvol mooi André |
|
| wolvenjong: | Maandag, december 13, 2004 13:30 |
| je moet proberen een rustig plekje voor jezelf te vinden. dan komt hopelijk alles weer goed. sterkte |
|
| sunset: | Maandag, december 13, 2004 13:27 |
| Zo hopeloosm hunkerend eenzaam dit. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2004 | ||
| Thema's: | ||