de leegte.
Er was eens...
zoals alle sprookjes beginnen,
zo begon ook het onze.
Sprookje?
Toen verandere het...
sprookjes worden geen nachtmerries,
maar het onze wel.
Nachtmerrie?
Hij liet niet los...
leugens, bedrog, verraad,
maar ik mocht niet weg.
Hel?
En het stopte...
je liet los,
maar ik,
ik was niets.
en aanvaardde
- De leegte-
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: liesiepetiesie* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2004 | ||
| Thema's: | ||