Beven van emotie
Beven van emotie
In wandel; samen met mij als vriend
gooi ik verledenvensters open
en laat herinneringen lopen
die ik te veel te snel verdiend
In heimwee, met teruggekeerd verlangen
naar tijd dat leven met gezang gevuld
en dat de toekomst nog in nevelen gehuld
alleen het gisteren kon bangen
En in gevoel, heel kinderlijk verwonderd
dat zelfs ervaring niet bewaart
voor elke pijn waarvan ik niet gespaard
en die mijn hart nu nog bedondert,
blijf ik mezelf, in samenleef
met liefde en natuur
en met een Goddelijkheid zo puur
dat ‘k van emotie beef.
**********
sunset 14-12-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Dinsdag, december 14, 2004 18:57 |
| prachtig gedicht..zeer bijzonder ook willem |
|
| Lia : | Dinsdag, december 14, 2004 16:48 |
| prachtig zoals jij het weer hebt weten te omschrijven.. pure poezie.. een pareltje van een dicht.. knuf,Lia | |
| Martine Gieze: | Dinsdag, december 14, 2004 13:49 |
| wat een prachtige poezie!!! en ik beef van bewondering!!!;-)) heerlijk om te mogen lezen! liefs,mart |
|
| Pyro: | Dinsdag, december 14, 2004 10:11 |
| Mooi zo, in deze dichtvorm. En net als Libel, loop ik met je mee. Zijn we al met z'n drieën :). Liefs Pyro |
|
| Raira: | Dinsdag, december 14, 2004 09:55 |
| hoe prachtig verwoord..... vooral de laatste strofe ontroert me ..... heel mooi liefs Raira |
|
| libel: | Dinsdag, december 14, 2004 09:28 |
| Loop onzichtbaar met je mee... Libel |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, december 14, 2004 08:26 |
| Prachtig weer! Liefs |
|
