Uit eerbied voor mijn volk hield ik van het koningshuis
Zwijgend oud geworden voel ik mij er ingeluisd
Toen de prins sprak en het mooi royalisme verbrak
Weet ik mij als Vlaming nu niet meer op mijn gemak

Ik hou van Vlaanderen al piepte ik als een muis
Maar nu voel ik hier de democratie afgepluisd
Doch de politiek is werelds Amerikaans gemak
Want zo kregen ooit de indianen ook hun zak

Men zet Amerika hier niet heel graag op de buis
Maar wat gebeurt er als men hier ooit het vuil opkuist
Slaat men dan zo maar een miljoen stemmen in de prak
Oppervlakkig gezien is ons reservaat zwak

Een vreemde voelt zich steeds almaar meer bij ons thuis
Maar steeds gezien heb ik niet eens een eigen huis
Omdat een vreemde koning eens twee stammen toesprak
Waarbij hij met zijn zegel ons in verknechten stak