Ondoorgrond
De woorden geschreven met vuur
gekerfd in de binnenkant van mijn lichaam
maar niemand trok zich er iets van aan
zagen ze dan echt niets
of was ik gewoon niet belangrijk genoeg
de enige gedachte die nog door mijn hoofd boort
is doorgrond met
zie wie ik ben
maar niemand die dat ooit probeert
ik zal altijd een misterie voor ze blijven
altijd zullen ze bevriend blijven
met het omhulsel dat Danielle heet
~Zie mijn ik~
...
Reacties op dit gedicht
| Carmen&Sterre: | Woensdag, december 15, 2004 18:09 |
| Als verstard sta ik te kijken naar de tranen Die ik vanbinnen voel brandend in mijn gezicht ik doe mijn ogen dicht... en bedenk me... Dat jij de liefste meid ben die ik ken!!! Ik wil je 'ik' best zien, maar soms is het lastig, vooral als je in jezelf bent gekeerd, of het niet wíl zien, wat bij mij ovigerens niet het geval is... Misschien is dit een lange reactie maar jij bent iemand die het waard is! En onthoud dat, je zal mijn lieve zusje blij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~OpenBoek~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2004 | ||
| Thema's: | ||