Blik op oneindig
Blik op oneindig
Hij zit daar en aanschouwt me
Zijn glanzende ogen op mij gericht
Ik voel zijn begerige blik
Zijn liefde zweeft door de lucht
Zo zacht, zo zoet, zo eindeloos
Ik draai me om,
poog zijn blik te vangen
Ik een fractie te laat
Hij een fractie te snel
zijn ogen dwalen naar buiten af,
Hoopvol naar het verlichte duister gericht
Ik sluit m’n ogen
Voldaan
Wetend dat ook hij,
Met zijn blik op oneindig,
Verdwaalt tussen sterren
en
Verdrinkt in hun licht
Reacties op dit gedicht
| Girlie: | Donderdag, december 16, 2004 16:41 |
| Krijg er gelijk kippevel van... mooi!! Zoewn *Me* |
|
| libel: | Woensdag, december 15, 2004 22:29 |
| Heel mooi verwoord... Liefs, libel |
|
| babyboy: | Woensdag, december 15, 2004 20:59 |
| zeeer goed | |
| Semara : | Woensdag, december 15, 2004 19:54 |
| oeh mooi verwoord!!! heel herkenbaar vast voor meer mensen!!hihi knuffies semara |
|
Over dit gedicht
| Auteur: twinkeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2004 | ||
| Thema's: | ||