De tijd voorbij.
Rusteloos de handen in de schoot
verstand op nul
maar de gedachten veel te groot.
Onrustig wiebelende voet
geen tijd meer
maar de wil nog veel te goed.
Het lijf dat leven wil
hoofd werkt door
maar tijd houdt alles stil.
Te oud, je kan niet meer
te ziek ook
en juist dàt doet pijn.
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Vrijdag, december 17, 2004 17:08 |
| heel goed ingeleefd... knuffie, Lia | |
| erje: | Vrijdag, december 17, 2004 16:28 |
| Ja zo gaat dat soms is je hoofd nog goed en laten ledematen je in de steek maar omgekeerd kan ook mijn vader is 100% bij de tijd maar een been wil niet meer zo goed, hij is 91 en vind het wel goed zo mooi geschreven liefs erje |
|
| Kimpietje: | Vrijdag, december 17, 2004 15:26 |
| MOOI!! | |
| *Cheseri*: | Vrijdag, december 17, 2004 15:19 |
| ...wauw!!!! | |
| will hanssen: | Vrijdag, december 17, 2004 14:35 |
| Droevig....maar heel mooi verwoord Juffie! Liefs, Will |
|
| Raira: | Vrijdag, december 17, 2004 14:20 |
| Leven is begin en einde maar sommige manieren naar het einde zijn wel erg hard erg mooi verwoord liefs Raira |
|
| Peter van der Linden: | Vrijdag, december 17, 2004 13:48 |
| Het komt vanzelf. De tijd kun je nu eenmaal niet stilzetten. Mooi gedichtje. Liefs, Peter. |
|
| juffie: | Vrijdag, december 17, 2004 13:06 |
| Het laatste woordje moet geen pijn zijn maar ZEER. | |
