parelende tranen....
parelende tranen
waar ik parelende tranen raak
strelend zacht
als dat ene stille gebaar
wat troostend
de fluistering in haar woorden zoekt
verdriet nauwelijks hoorbaar
in één enkele snik
de allesomvattende waarheid
laat geloven
dat zij de dag na morgen
haar verleden herbeleeft
in armen
die haar nooit meer ontsluiten
aanvaardt zij de streling
die tranen beroert
nog heel even de stilte
dat eeuwig
gebaar
Reacties op dit gedicht
| Manic Manja: | Zaterdag, december 18, 2004 13:34 |
| ik sluit me maar gewoon aan bij de reacties hieronder... Liefsx Manja |
|
| brinkieloontje: | Zaterdag, december 18, 2004 11:37 |
| MOoi geschreven! Kus iLona |
|
| sunset: | Zaterdag, december 18, 2004 07:00 |
| Poëtisch, droef-mooi vind ik dit. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: danny cant. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2004 | ||
| Thema's: | ||