Terwijl ik vergeten ben..
Terwijl ik vergeten ben..
Het valt me zwaar om te zeggen
omdat mijn verstand zoveel beter weet
Maar dit zijn woorden uit mijn hart
die ik, wat ik ook doe, maar niet vergeet
Mijn leven kent geen reden meer
sinds jij mijn hart hebt verkocht
Meedogenloos mijn ziel vermoordde
terwijl ik zo hard voor je liefde vocht
En nu, zoveel maanden later
voel ik dat ik nog steeds voor je vecht
En dat, terwijl ik allang vergeten ben
en jij je liefde aan een ander uitlegt
Je achtervolgt me in mijn dromen
ik zie je in de ogen van iedere man
Je liet me achter met enkel illusies
die ik nog steeds niet loslaten kan
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Woensdag, januari 14, 2009 05:11 |
| Doet me aan iemand denken.. je weet wel wie dunkt mij.. | |
| Werner Domroese: | Woensdag, januari 14, 2009 05:11 |
| Blij om te constateren dat ik niet de enige ben. People can be different yet so alike. Treffend, graag gelezen. | |
| nica: | Zaterdag, december 18, 2004 11:45 |
| ja dat doet vreselijk zeer, en dat heeft tijd nodig! heel veel sterkte, liefs nica |
|
| sunset: | Zaterdag, december 18, 2004 07:26 |
| Pijnlijk-droef, hunkerend hopend mooi. Liefs / sunset |
|
| psych: | Zaterdag, december 18, 2004 00:23 |
| loslaten die hap,,,hij is je niet waard,,,liefs,,,psych,,, | |
| winterklaas: | Zaterdag, december 18, 2004 00:19 |
| het leven is een illusie, en geluk is bedrog. dus als je tegen jezelf kan liegen...... sterkte dus. André Mooi geschreven!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2004 | ||
| Thema's: | ||