Gebroken geluk
Dwarrelende splinters,
van mijn gebroken geluk,
verdwijnen spoorloos,
in de leegte van mijn gevoel.
Licht van de zon,
langzaam gedoofd ,
achtergelaten in kilte,
duisternis heerst .
Donker kleurt alles,
gevangen in mezelf,
gevallen in een diepte,
eindeloos en zwart.
van mijn gebroken geluk,
verdwijnen spoorloos,
in de leegte van mijn gevoel.
Licht van de zon,
langzaam gedoofd ,
achtergelaten in kilte,
duisternis heerst .
Donker kleurt alles,
gevangen in mezelf,
gevallen in een diepte,
eindeloos en zwart.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, december 18, 2004 20:30 |
| eens zal het licht van het geluk en liefde aan jou kant staan Groetjes Dirk |
|
| Raira: | Zaterdag, december 18, 2004 14:31 |
| en vanuit de diepte klim je weer omhoog, want boven reikt het licht je alweer de hand sterkte meis en kop op liefs Raira |
|
| *Cheseri*: | Zaterdag, december 18, 2004 14:01 |
| ben het met paulus26 eens:) k0ppii 0p!!! Liefs 'nd mooi geschreven! |
|
| Paulus26: | Zaterdag, december 18, 2004 12:48 |
| niets is eindloos. ieder put heeft zijn bodem. geloof in de weg naar boven. hugys Paulus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Butterfly _ Sanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2004 | ||
| Thema's: | ||