vallen
Al je warmte is verdwenen door de koude kilte van de pijn
je lach verstomd omdat niets nog langer is wat het had moeten zijn
Geen liefde, geen hoop, geen verlangen in je stem
een onbereikbaar verleden, is dat wat ik nu voor je ben?
Laat me toe, geef me je hand
Ik kan niet van je houden als je me de rug toekeert
Verdwijn niet naar de diepte terwijl ik op de afgrond sta
Ik kan zelf niet eens klimmen als jij me steeds bezeert
je lach verstomd omdat niets nog langer is wat het had moeten zijn
Geen liefde, geen hoop, geen verlangen in je stem
een onbereikbaar verleden, is dat wat ik nu voor je ben?
Laat me toe, geef me je hand
Ik kan niet van je houden als je me de rug toekeert
Verdwijn niet naar de diepte terwijl ik op de afgrond sta
Ik kan zelf niet eens klimmen als jij me steeds bezeert
Reacties op dit gedicht
| BloodElf: | Zaterdag, december 18, 2004 20:59 |
| Wat mooi, alleen zou ik het lekkerder vinden lezen als je de lay out van het gedicht iets anders doet.. Voor de rest vind ik vooral het midden goed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: HeavenlyQuality | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2004 | ||
| Thema's: | ||