Af en toe lijk ik niet goed wijs
En wil een half jaar op wereldreis
Gaan zwerven door zuid afrika
Kan ik dat aan, streef ik het na
Weet dat mijn onrust dat doet
Maar het buitenleven zit me in het bloed
Kan niet binnen zitten, heb nimmer rust
Ik ben nog lang niet uitgeblust
Soms vraag ik me af van binne
Moet ik niet ergens overnieuw beginne
Sluit ik alles achter me, alle deuren
En ga niet over dingen zitten treuren
Alles spookt door mijn kop
Alle gedachtes, ik ben geestelijk doodop
Twijfels over mijn bestaan
Kan ik dit leven zo verder aan
Of ga ik van alles afscheid nemen
En ga rond trekken, neem de benen
Rugzak op met alles er in wat ik nodig acht
Is dat wat ik van mijn leven verwacht
En dan kom jij …………
En ik ben blij……………
Dan een maandje of wat later
Dan merk ik je bent niet zo’n prater
Ik ben zo vreselijk onzeker over jou
Weet wel, blijf je wel verder trouw
Maar wil ik met je door, of zeg ik stop
Wordt het ware liefde of een algehele strop
Ik kan je niet claimen en wil je niet dwingen
En ook geen liedjes voor je zingen
Schrijf alleen over en voor jou gedichten
In de hoop dat je voor me zal zwichten
Wordt het anders of gaan we zo door
Jij hebt het voor het zeggen hoor
Je noemt me lekker stuk, lieveling en schat
Maar eens in de veertien dagen is niet wat
Dan zijn er nog van die dagen
Dat ik om aandacht moet vragen
Geen e-mail, geen telefoon, is dit wel wat ik wil
Het maakt me verdrietig, je bent zo stil
Het voelt anders zo goed met jou
Maar blijven we elkaar zo trouw
Je hebt me monogamie beloofd
Maar er spookt onrust door mijn hoofd
Niemand bij jou weet van mijn bestaan
Kun jij deze liefde echter wel aan
Is dit alleen nu zo pril in het begin
Of komt er op den duur verandering in
De twijfel, ja die blijft bestaan
Ga ik zo door of moet ik op reis gaan…………….