Zoals ik eertijds hoopte……..

Zoals ik eertijds hoopte en trachtte,
trachtte op aarde te worden één.
Ik doolde en trachtte,
trachtte als nimmer ooit weer.

Ondanks al mijn vechten blijf ik alleen,
alleen in een woestijn van glas een steen.
Een woestijn vol eenzaamheid.
En in mijn woestijn van eenzaamheid,
hoop ik als nimmer ooit weer.

Sombere en bittere gedachten,
vervloeien in ijle eeuwigheid.
En in mijn woestijn van eenzaamheid,
huil ik als nimmer ooit weer.

Nu ben ik vermoeid,
zijg uitgeput zwijgend vergeten neer.
En in mijn woestijn van eenzaamheid,
zwijg ik als nimmer ooit weer.