Als een pop...
Vandaag ben ik als een pop, zo stil.
Ik zal lachen noch huilen,
een star gezicht waarachter ik me kan verschuilen.
Even geen uitdrukking, is wat ik wil.
Gewoon even geen gevoelens en gedachten.
Weg van de moeilijkheden om me heen,
mijn hartje is vandaag als steen.
Op een vrolijke ik, zal men nog even moeten wachten.
Vandaag ben ik als een pop, zo stijf.
Voor mij geen uitbundige capriolen,
ik blijf rustig achter mijn masker verscholen.
Terwijl ik alle gebeurtenissen verdrijf.
Leven in een duister niets;
zonder gezeur aan mijn kop.
In een wereldje zonder liefde en haat,
waar verdriet en pijn niet bestaat.
Gewoon een leegte: zo stil als een pop....
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zilla | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2004 | ||
| Thema's: | ||