Het eenzame is ondraagbaar,
altijd zo alleen,
geen liefde om me heen.
Ze houden niet van mij,
ik wel van hen,
maar wat is houden van,
Als je nooit haten kan?
Mijn liefde voor de mens is groot,
maar voor hem, het allermooist.
maar hij ziet het niet.
Hij kan al gaan verteren
wat hem werd gegeven.
Alleen zij geeft om mij.
Zelfs niet de moeder,
zelfs niet het kind,
maar vergeet niet,
hij is ook mij ongezind,
hij laat me alleen,
al hij ziet me wel staan,
maar als een kind.
Niet als een vriend
ik kan zwoegen,
maar zal falen
hij ziet me
en hij liet me
net zoals alle andere
het leed van mezelf zien
nooit wilt hij
mij nog zien
want hij vertikt het
om na te denken

dit alles om te zeggen,

ik hou van jou, ik heb je nodig nu

laat me niet alleen

want ik stik in alles om me heen