Schijn bedriegt,
Menselijke verwarring die vaak uiteindelijk liegt.
Wat moet ik nu met je?
Ga heen of ga je met me?
Knorrig zit ik te mokken, te peinzen,
Liefde je kan haar niet veinzen.
Talloze woorden, ontelbare gedachten,
En komt er op neer dat het enigste dat ik doe, is wachten.
Dus zit ik hier weer achter het wit van mijn scherm,
Vingers op de toetsen, gedachten waar ik me over ontferm.
Het is dit scherm waar ik je heb ontmoet,
Tevens ook dit scherm, dat allang niet meer voldoet.
Het enigste dat nog een beetje hoop geeft,
Is dat jij misschien deze momenten ook beleefd.