ziek
ziekte
ik weet dat ik naar buiten kijk
mijn geest laat me stuurloos varen
net of ik alles om me heen vergeet
ik kan het niet verklaren
mijn hersens werken niet mee
soms besef ik dat zo goed
kwaad word ik er van
het zet bij mij kwaad bloed
ik zie de mensen wel kijken
oh ja, ze staren me vol medelijden aan
dat is de eigenlijke reden
dat ik nergens meer heen wil gaan
ik ben nog zo verdomde jong
veters strikken kan ik niet eens meer
en jullie mogen best weten
het te weten doet zoveel zeer
Lia, 22 dec 2004
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, december 22, 2004 21:28 |
| Wil je er over praten? Zou je graag tot steun willen zijn... Wens je het aller-allerbeste liefs Jannie |
|
| Peter van der Linden: | Woensdag, december 22, 2004 20:29 |
| Dit gedicht slaat toch niet op jou? Nee toch hè? Ik hoop het niet, maar je laat me twijfelen. Liefs, Peter. |
|
| Luijkx: | Woensdag, december 22, 2004 19:58 |
| Sprakeloos! Liefs en knuffie,,, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2004 | ||
| Thema's: | ||