***..Kwijt..***
stil zwijgend toe kijken
hoe je langzaam in het niets vervaagt
hoe leven instort voor altijd
dromen worden afgenomen
angst dat nooit meer slijt
stil zwijgend luisteren
hopend op een klein gebaar van jou
een gevoel een heel klein teken
gewoon wetend dat je er nog bent
dankbaar zal ik altijd wezen
dat ik mijn opa heb gekent
Reacties op dit gedicht
| Sunnie Venus: | Zaterdag, december 25, 2004 09:52 |
| Afscheid nemen bestaat niet.. In je hart zijn de meest dierbare mensen nog altijd bij je.. Ze zitten in jou hart en in je koppie en zullen zo nooit verloren gaan.. Mooi geschreven! | |
| Boudaatje: | Vrijdag, december 24, 2004 23:43 |
| ik weet niet echt wat te zeggen, enkel dat ik het herkenbaar vind. Droevig triest en mooi geschreven liefs |
|
| LovelyYou: | Vrijdag, december 24, 2004 12:50 |
| Hé meissie, Je opa blijft altijd ben je, en ik weet dat je hem mist.. want ik mis me oma ook... Maar je moet er mee leren leven, als k et kan kan jij het ook. Je opa zal en is nog steeds trots op je. Je bent een fijne meid Ben der voor je.. hou van je en mis je.. liefs xxx bianca |
|
| ~Starlight~: | Donderdag, december 23, 2004 09:47 |
| Zolang jij je opa niet laat vervagen ZAL ie ook niet vervagen! Elke keer dat je een droom van jezelf nastreeft weet je dat je opa het zo gewild zou hebben.. Koppiej op girl, you're gonna make it!! lievz, Stefan |
|
