Vandaag gaan ze vergaderen over mij
Over wat voor hulp ik krijg.
Eigenlijk zouden ze het vorige week al doen
Maar ze waren schijnbaar nog wat papieren kwijt van het ggz

Ben benieuwd wat voor hulp ik krijg.
Bij het intake gesprek heb ik lang niet alles gezegd,
Bang dat ze me toch niet zullen begrijpen
Daarom weet ik al wat ik ga zeggen als ik een gesprek alleen heb
Zegge dat het goed gaat…
Ik wil geen hulp…
Wil niet dat iemand zich rot gaat voelen over mijn problemen…
En dat doe ik dus weer wel.
Ik vind het niet leuk om ander mans leven te verpesten…alleen maar omdat ik problemen heb

Me moeder en vader begrijpen me gelukkig wel
Alleen kwetsten me wel soms
Me moederen ik ook heel lief, echt waar…
Maar als me oudste zus thuiskomt…dan laat ze mij maar zeg maar vallen en komt ze meer voor haar op dan voor mij…en ik weet da het raar klinkt…maar dan voel ik me weer verlaten.

Het begon vroeger al…
Zolang ik me al kan herinneren had ik altijd maar buikpijn,dag en nacht. Na vele jaren onderzoek bleek het een melkallergie te zijn. Nu is dat gelukkig bijna over…
Op jonge leeftijd kreeg ik klappen en schoppen van ons pap, maar ik was niet de enige want me zussen en broer kregen het ook.
Rond me 9de jaar is dat gelukkig gestopt.

Toen de periode dat ik na de middelbare school ging…
Ik werd al vanaf de eerste dag gepest en buitengesloten
Het deed zo’n pijn van binnen…
Maar ik dacht…
Volgend jaar wordt het wel leuker…
Maar het jaar daarop in een nieuwe klas werd ik weer gepest en buitengesloten…
En de andere jaren erop ook.
Nu zit ik gelukkig in het eindexamen jaar…
Maar denk dat ik het niet haal…
Haal veels te slechte punten…
Komt gewoon echt omdat ik me niet kan concentreren…

Nu:
Nu zit ik al bijna een jaar in een depressie…
En haat ik mezelf…
Me lichaam vol met littekens…
Op school heb ik een masker op…
Zodat niemand ziet hoe het binnen in me eraan toe is
Het liefst wil ik er ook gewoon bij horen en vrienden hebben,
Maar het wordt mij blijkbaar niet gegund.
Waarom eigenlijk niet? Wat heb ik dan fout gedaan?!

Een toekomst heb ik eigenlijk niet…
Maar het liefste wat ik wil is weg van hier…naar een plek waar wel mensen normaal tegen je doen en van je houden!
En waar je wel gewoon jezelf kan zijn…


*niet echt een gedicht maja…dit is natuurlijk niet alles wat ik heb meegemaakt…maar zoek het niet om alles op te schrijven… *