Schrijvend afscheid
Tranen vloeien
Al enkele dagen.
wangen gloeien.
Kan niet verdragen.
Wat zou bloeien.
Door te veel vragen.
Is verdort.
De rode roos
Die ik zag
Is nu spoorloos
Om op een dag
Ergens hopeloos
Omdat het niet bloeien mag.
Af te sterven.
Laat mij bloeden
De stekels blijven
Zal je behoeden
Voor mijn schrijven
Ik heb het vermoeden
Zonder te overdrijven
Dat dit de laatste woorden zijn
Rian
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Vrijdag, december 24, 2004 23:10 |
| tragisch en verdrietig gedicht, blijf maar lekker bij ons Rian je schrijven is te goed. liefs |
|
| Manic Manja: | Vrijdag, december 24, 2004 22:45 |
| jaahhh dahaaaaaaaaaaaag dat dacht ik dus niet, jouw prachtige woorden horen nu eenmaal bij de freaks en je mag niet weg dus niet ouwehoeren en gewoon blijven want dit prachtige schrijven bewijst maar weer dat jouw woorden parels zijn!!! enne kop op! deze dagen overleven we wel Liefsx Manja |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 24, 2004 21:11 |
| een gevoelig gedicht blijf in je zelf geloven eens zal jij echt terug zijn je mag zeker nog niet stoppen jij die zoveel talent hebt ik geloof met je mee dat het je gaat lukken om verder te doen Groetjes Dirk |
|
| Fortune: | Vrijdag, december 24, 2004 19:19 |
| Ontroerend en zielig gedicht.. Ik hoop dat het snel beter gaat en dat je toch de pen blijft pakken.. Je gevoelens schrijf je zo mooi op en ik hoop dat je daardoor ook alles een beetje verwerken kunt... Geef niet op pliese... Wens je warme en liefdevolle dagen toe.. liefs, Samantha |
|
| fox_bert: | Vrijdag, december 24, 2004 13:56 |
| nooit laatste woorden, blijf maar lekker schrijven, zit allemaal even tegen met computertje, hoop zo een computer te krijgen maar ook weer vraagtekens waar ik erg moe van begin te worden. als die computer er is dan kunnen we weer beter contact houden, en ach de stekels horen ook bij de roos liefs Bert |
|
| sunset: | Vrijdag, december 24, 2004 09:04 |
| Gevoel mag / kan niet opgesloten worden / zijn. Laat woorden vloeien zoals tranen, bloedt; laat woorden klinken als de lach; laat woorden voelen als warmte, pijnn. Maar laat jouw 'woorden' altijd zijn. Liefs, en mijn genegenheid (naast mijn beste wensen) / sunset |
|
| indianna: | Vrijdag, december 24, 2004 08:57 |
| kop op, ooit komt er een dag dat de zon weer schijnt dikke knuffel en kus indianna |
|
| Lia : | Vrijdag, december 24, 2004 08:43 |
| heel gevoelig dicht... enne.. de zon gaat weer stralen .. ook voor jou.. ik blaas alvast wat donkere wolken voor je weg.. knuffel, Lia |
|
| nica: | Vrijdag, december 24, 2004 01:43 |
| Ik vind het een prachtig gedicht,een heel verdrietig gedicht, en ik gun je mijn laatste coupletten! Ik kan me voorstellen hoe je je voelt, ik moet er niet aan denken dat ik hem kwijt raak!Dan breek ik ook doormidden! Ik wens je sterkte en het komt wel weer goed maar het is nu gewoon klote! heel veel sterkte liefs nica |
|
| maria : | Vrijdag, december 24, 2004 00:46 |
| misschien aan hem niet vanuit het intense verdriet in afvloei van machteloos loslaten geef ik je in stilte van omarm een troostknuffie warm liefs, maria |
|
| PeterdB: | Vrijdag, december 24, 2004 00:40 |
| Lieve Rian, als je zo mooi kunt schrijven over verdriet, zul je binnenkort vast ook mooi schrijven over geluk. Het zijn slechts stemmingen. Probeer verder te kijken, hoe moeilijk dat soms ook is. | |
| Raira: | Vrijdag, december 24, 2004 00:33 |
| En ik lees dat je de woorden niet meer aan die ander schrijft, maar wat erje zegt haal ik er ook uit als ik het nog eens lees maar ik hoop voor je dat je de feestdagen een beetje goed doorkomt liefs en een knuffel Raira |
|
| erje: | Vrijdag, december 24, 2004 00:24 |
| lieverd, je bedoeld natuurlijk de laatste woorden van dit gedicht wat je er hartverscheurend hebt neergezet hoop toch dat je wel een beetje geniet van de kerstdagen en daarna wordt het voorjaar en zie jij ook de zon liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2004 | ||
| Thema's: | ||