De een zijn kruisje is van lood,het ander het zijn van stro.
Mijn van lood doet me innerlijk dood.
Zware wegen te betreden,onverwachte klappen in je gezicht.
Het lijden van Christus zwaar gebukt onder je kruis.
Is je leven als het ware uitgestippeld?
Of dobbert men maar voort.
Welke haven kom je aan?
Weet je nooit van vooraan.
Is verdriet en teleurstellingen dan het enige wat er is.
Hoop is weg gevaren lang geleden al.
Je denkt die weer te kunnen op bouwen,in 1 klap is dat ook weer weg.
Onzekerheid is er weer.
Het kruis van lood weegt al weer wat meer.
Dobber maar verder op de levens oceaan welke haven kom je nu aan?
Uit tranen zal je weer opstaan.