Hervallen
Het leven doet pijn
Dat zal voor ieder wel zo zijn
Ik geloofde echt dat het nu wel beter ging
Maar het leven is niet mijn ding.
Een hele nare tijd heb ik achter de rug
Met veel pijn, verdriet en zorgen
Dat leek voor mij nu gans voorbij
Een nieuw begin weer elke morgen.
Mijn gesprekken met de therapeut
Leken niet meer nodig.
Mijn leven kreeg weer zin
De zorgenlast werd overbodig.
Toch herval ik nog regelmatig
In diezelfde zorgenlast
Dan is het rond mij donker
En leef ik op de tast.
Dan wil ik enkel huilen
Heel zachtjes in mijn bed
Waar niemand me kan horen
Of me aan het denken zet.
Ik bedenk dan wel vanbinnen
Doe niet somber, je hebt zoveel
Maar me troosten doet het niet
Zelfs niet voor een heel klein beetje,
Zelfs niet het minste deel.
Reacties op dit gedicht
| schiffie: | Donderdag, januari 11, 2007 20:49 |
| heel mooi! | |
| sunset: | Zaterdag, december 25, 2004 09:45 |
| Gelukkig mogen we in dit leven vallen. Als we maar telkens weer opstaan. Een voor velen herkenbaar verwoord gedicht. Liefs / sunset |
|
| .rose: | Zaterdag, december 25, 2004 09:39 |
| hey koppie op he?! het komt goed ooit ben je over het verdriet en de zorgen heen.. toch een fijne kerst toegewenst liefs .rose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: qlatifake | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2004 | ||
| Thema's: | ||