Wederhelft
Je rent weg, draait je om, en loopt terug
Je waait weg, keert terug, en daalt te vlug
Je komt neer, zakt verloren, tot de grond
Verafschuwt de bezwaren, en kijkt nog eens wat rond
Je lijkt te zweven, als een engel, op aarde
Maar laat niemand, zogezegd, in eigenwaarde
Ik verafschuw je, en al je pijnlijke gebreken
Omdat, in de waarheid van de leugen is gebleken;
Dat het leven nog te min is, naar jouw mening
En jou niet verijdelt, tegen enige verveling
Dat de spiegel van de ziel, jou niets kan tonen
Is omdat jij de liefde in het hart niet bij kan wonen
Vele argumenten lijken jou niet raakbaar,
Maar de vergiffenis als spijt kent geen gevaar
Je zal het zelf ervaren met alle narigheid van dien
En dán heb ik vertrouwen, dat jij ook de rest kan zien...
Reacties op dit gedicht
| Reinoudt Labij van der Pol (rino): | Maandag, februari 14, 2005 17:19 |
| Ik las teovallig vandaag nog is dit gedicht...WAT IS HIJ OOK MOOI!!! groetjes: Reinoudt |
|
| Zilke: | Zondag, december 26, 2004 12:54 |
| Wijze woorden, graag gelezen. | |
| rino: | Zaterdag, december 25, 2004 13:27 |
| ongelofelijk..wat een mooi en puur gedicht is dit. groetjes; rino |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sorriso promise | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2004 | ||
| Thema's: | ||