Zomaar
Als Kind leerde ik je lopen .
praten fietsen.
je ging naar school .
je werd groot
je was 16 jaar wilde meer vrijheid ,
ging met je zusje en vrienden naar de disco.
Later kreeg je verkering wat was ik blij.
toen kwam het nootlot .
in de disco met je vrienden .
Wilde een ruzie sussen werd je vitaal
het was je dood . 19 jaar mocht je maar worden.
nu zijn we weer 19jaar verder .
en praten nog steeds over kees. je neefjes in het bezonder .
wat voor jongen je was geweest .
om dat zij je nooit hebben gekend .
worden er wel vragen over je gesteld.
maar ons leven gaat ook door .
ondanks dat ik je verloor.
Reacties op dit gedicht
| lacrima*: | Woensdag, januari 24, 2007 20:44 |
| Verschrikkelijk dat zo''n dingen gebeuren. Ik lees het met pijn in het hart. Het is een magere troost, maar weet dat hij altijd bij ons zal zijn, zolang er mensen aan hem denken. Ik ben ervan overtuigd dat hij een goeie jongen was, aangezien hij ruzie wilde voorkomen, verschrikkelijk dat mensen die anderen willen helpen zo''n lot te wachten staat. Ik ken natuurlijk de omdstandigheden niet goed, veel sterkte warme knuffel lacrima* |
|
| anita l: | Donderdag, mei 12, 2005 22:53 |
| dat heb je mooi verwoord hij zal altijd bij ons zijn |
|
| manon22: | Zaterdag, december 25, 2004 14:39 |
| ik lees de pijn tussen de woorden vandaan. Sterkte in deze dagen. Liefs manon |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ria van schaik | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2004 | ||
| Thema's: | ||