In de tijd
Toen er uit de wereld nog muziek kwam
Prachtige noten vol dementie
Met romantische tonen en confectie
Ik ieder mens zag lachen
In plaats van tranen en de wallen
Elke lach als een zonnestraal
Op ieders gelaat zag vallen
Als een donkere wolk
Die zich schrichtig voorbij kruipt
Als een wolf in de nacht
Die vredigheid stil besluipt
De melodie, geketend
Geen muziek, geen noten
Alle romantiek, vergeten
Alleen tranen is wat je hoort
En niemand die ontkomt
Blindheid zal het horen
Doofheid zal het voelen…