Opluchting
Ontworteld, maar niet vrij
het duingras is te droog
en de meeuwen
te hoog
om mij te zijn.
Zonder vleugels
kunnen ze niet reiken
of nippen aan het venijn
van wit op zwart, de omgekeerde
wereld van het zijn.
De wervel slokt het op
maar binnen, waar het oog stilstaat
is er genoeg stof
om op te waaien.
Reacties op dit gedicht
| LizDichter: | Dinsdag, december 28, 2004 13:31 |
| Zeer filosofisch en poëtisch geschreven! Heel mooi! Groetjesz, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Verdiwan Sonnes | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2004 | ||
| Thema's: | ||