de statige dame steekt scheef
door de grauwe ochtendmist
mensen zoeken gehaast
via water, spoor en asfalt hun weg
de enstige dame beziet minzaam
het vage schimmenspel aan haar voeten
klanken klinken moeizaam
de torenklok kreunt zijn deun
flarden dringen door
in het stijve kantoorgebouw
vol drukke, belangrijke mensen
de trotse dame bekijkt vanaf de overkant
de omhoog gevallen directeuren
met hun flirtende secretaresses
die in een kunstmatige mist
hun promotie graag versieren
de gothiek van de oude dame
steekt af tegen de blokkendozen
het water klotst tegen de stenen voeten
ritselt zachtjes onder bruggen
en speelt lieflijk met zilveren bootjes
die zij aan zij liggen wachten
op het tij dat komen gaat
de grijze dame glimlacht welwillend
modern en klassiek, statig en strak
het staat naast elkaar in de stad
de mooie dame met haar krachtige klokken
houdt de eer hoog en waakt al eeuwen
over wat zich afspeelt, recht of krom
laat zich horen maar wordt niet gehoord
in de razende vaart der volkeren
zij staat er, de mens beweegt
| Auteur: Treurmenietje | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2004 | ||
| Thema's: | ||