Ik zit hier heel alleen..
Met niemand om me heen..
Allerlei gevoelens en gedachten gaan door me heen.
Ben ik goed bezig?.. Ik weet het antwoord wel, maar de rest?

Stil in elkaar gedoken zit ik hier achter de computer, schrijf ik op wat ik kwijt wil. Op deze manier hoop ik duidelijk te kunnen maken waar ik mee zit. Hopend dat de medemens me begrijpt of me beter kan begrijpen…

Ik probeer iets te zeggen, maar iets in me houd het tegen..
Ik mag er niet aan denken, mag het eigenlijk niet zeggen..
Ik weet het wel hoor, ik weet dat ik verkeerd bezig ben, verkeerd denk.
Maar gevoelens houd je niet tegen.
Tuurlijk geloof ik in de waarheid, en wil ik zeker weten dat het weer goed komt.
Maar het is zo moeilijk..
Zo moeilijk om positief te blijven.. en om jezelf tegen te houden..
Tegen te houden.. voor een fout.. misschien wel de ergste fout die je kan maken..

Nog steeds zit ik hier.. tranen lopen over mijn wangen..
Ik denk aan de persoon in mijn leven die me probeert te helpen..
Degene waarvoor ik eigenlijk verder wil leven..
Wat zou ik zonder diegene moeten?
Zou ik hier dan nog zitten?
Zou ik dit hier dan schrijven..?

Waarom word het leven soms zo moeilijk gemaakt?
Diep in mijn hart weet ik het wel hoor, maar is er iemand die mij precies kan uitleggen waarom dit gebeurd?
Kan iemand me uitleggen waar dit alles op slaat? Waarom worden er zoveel mensen pijn gedaan?

Ik weet het echt niet meer, mijn hoofd loopt vol.
Ik wil dit niet meer, ik wil dat het stopt.
Gewoon dat ik verder kan leven.. zonder na te denken over dit alles.
Ik kan niet precies zeggen wat ik voel.. het is een raar, leeg gevoel.
Bezeten door iets …

Het spijt me echt ..