die kleine jongen
Kleine jongen in mij
Die kleine jongen van toen,
Opgegroeid met veel woorden , geen warmte.
Slaan en schelden , hij gaf ze van katoen,
Hij wilde alleen warme armen.
Gevoelens slikken, lachen van buiten,
Eenzaam tussen al die mensen.
Als joker , niet te stuiten,
Ik had er een, niet veel wensen
Ach , hij groeide op en werd een man
Nog steeds gevangen en eenzaam.
En toen was ze er, die er wat van kan,
De eerste die mij snapte, niet alleen bij naam
Zij , die mij liet voelen
Zij , waaroor ik ben gaan leven
Zij, gaf mij hogere doelen
Zij, aan mij zij , ook al was het maar even
Nu doe ik vaak mijn ogen toe,
Gevoel weer slikken, geen sprongen
Alles binnen ik ben zo moe,
Het komt weer terug, ik ben weer “die jongen”
Over dit gedicht
| Auteur: charl | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2004 | ||
| Thema's: | ||