In onze gedachten’s ben jij
Geknield op de grond
Tranen bungelend op mijn wang
Verdwaald in angst
Ach, ik heb het al zo lang
In een hoekje onopgemerkt uit ik mijn gevoel
Leun zachtjes tegen de muur
De lucht die er hangt begrijpt wat ik bedoel
Naast de kerstboom staat een kaarsje te branden
Vuur dat hevig beweegt alsof het zegt ik ben er nog
Maar ik lieg mezelf voor, er is niets toch
Er is echt niets dat de leegte op kan vullen
Er is niets dat me met kerst goed kan laten voelen
Al drie jaar achter een heb ik op tweede kerstdag
Zitten huilen en brullen
De dag dat je stierf komt elke keer weer hard uit de lucht
Kan mijn gedachten er niet van af zetten er is geen andere toe vlucht
Je zit nog steeds diep in mij en laat me elke keer weer herinneren
Dan heb ik verdriet en medelijden bij het zijn van je twee kinderen
Zonder mama moeten ze het nieuwe jaar weer in
Is het niet hopeloos ik bedoel waar is het begin
Het begin van herstel bij een kind van zeven en negen
Zonder een moeder, het zit hun het hele jaar tegen
Ik kan ze niet meer geven dan wat aandacht, zeggen dat ik ook aan je denk
Maar of ze dat verder zal helpen weet ik niet
Hoe dan ook staan ze er alleen voor, ze moeten het zelf overwinnen
En laten blijken dat als ze volwassen zijn
Ze met jou in hun gedachten ook aan een eigen leven kunnen beginnen
We denken aan je allemaal
En we vergeten nooit wat je voor ons hebt gedaan
En hoe je het ook moet bekijken
Het was waarschijnlijk voor jou tijd om te gaan